Omdat ik ouder wordt en mijn lichaam niet meer is wat het ooit is geweest, kreeg ik een buikje. Een rond buikje dat zich ook nog irritant rondom mijn heupen kronkelde. Zwembanden. Dit ergert me mateloos. Ik had vroeger een prachtige platte buik, een sixpackbuikje, en daar hoefde ik niet veel voor te doen. Hoewel….eigenlijk….ik trainde me natuurlijk suf in yoga. Overmatig zelfs, denk ik. En ik deed ook veel Pilates. Nu doe ik het allemaal anders. Maar daar heeft die dikkere buik niets mee te maken. Sinds mijn eerste Alexandertechniekles heb ik een liefde ontwikkeld voor gewichtloos zijn, voor het door het leven leren zweven, voor ruimte, voor innerlijke stilte, voor loslaten, voor ontspannen in helderheid en kracht van binnenuit. Tegenwoordig tracht ik ieder gevoel van spierpijn door fanatiek trainen, tot een minimum te beperken. En áls ik al iets voel dan wil ik dat dit een gezond gevoel van ondersteuning is. Het heeft me enorm geholpen. Want in mijn yogatraining deed ik altijd teveel. Ik wilde alles weten, alles ervaren, alles kunnen en ik deed uitzinnig mijn best. Pijn? Per ongeluk een blessure hier, een blessure daar, wat onderrug klachten, nekpijn of iets anders? Hoorde erbij. Ik blesseerde me alleen nogal vaak, helaas. Er was altijd wel wat.
Maar ik wil weer een mooie buik…..Zei een zeurderig stemmetje steeds in mij.
Van tijd tot tijd ben ik stiekem eigenwijs en denk toch weer eens wat voortvarender aan het stevige werk te moeten gaan. Een paar jaar geleden besloot ik dus eens elke dag een scala aan buikspier Pilates oefeningen te gaan doen. Ik oefen regelmatig, maar altijd op mijn Alexandertechniek manier, die rustig, onderzoekend en ondersteunend is. Dit keer wilde ik mijn buik echt eens voelen. Hiermee wilde ik eens kijken of ik in een aantal weken inderdaad een plattere buik kon trainen, een soort van buikspierchallenge dus. Nou, ik ben er niet blijer van geworden. Oh, ik ben ervan overtuigd dat er misschien iets zou zijn gaan gebeuren met mijn buik. De eerste week leek het ook te werken. Ik merkte niet veel, had geen spierpijn, en had goede hoop dat ik op de goede weg was. Een nieuw sixpack leven op oudere leeftijd om de nachtmerrie van het ouder wordende lichaam te bestrijden. Maar na verloop van tijd voelde ik dat zich een band begon te ontwikkelen. Een soort van stevige band binnenin rondom mijn buik. Ja! Zou je nu kunnen zeggen, ja, dit is de bedoeling! Maar die band was niet steunend, die band was storend. Steeds meer. Het voelde feitelijk veel storender dan het zeurende ronde buikje. Ik merkte dat ik opeens niet goed meer in mijn buik kon ademen. Dat kon ik trouwens toch al niet zo goed. Die band benam me tot mijn grote schrik de adem. En ik had er juist zoveel aan gedaan om vrijer te kunnen ademen.
Tijdens Alexandertechniekwerk werken we o.a. aan het herkennen en loslaten van onnodige spanningen. Ik oefen mijzelf voortdurend in het loslaten ervan. En ik leer dat de kracht en ondersteuning niet te halen zijn uit nog harder en nog verder gaan, maar vanuit een holistische blik op het geheel. Ook in yoga en Pilates probeer ik opmerkzaam te blijven. Telkens merkte ik bijvoorbeeld dat ik mijn navel introk en mijn adem niet vrij kon laten stromen. Tijdens een les lukt dat soms, maar in het dagelijks leven en tijdens yogabeoefening of meditatie betrap ik mezelf er nog vaak op dat ik mijn buik aan het intrekken ben. Zo had ik dat geleerd en, gehoorzaam als ik was, ik deed wat mijn leraren zeiden. Dat zorgde er alleen maar voor dat mijn adem hoog ging zitten en mijn schouders en nek aanspanden, met alle gevolgen vandien.
Het was een interessant experiment. Buikspieroefeningen doen uit ijdelheid. En daarmee al die jaren Alexanderwerk teniet doen? No way dus. Ondersteuning vinden in de juiste spieren, niet alleen in de buik. Dat is de kunst. Ik ben nog steeds niet blij met een ronde buik. Dat komt omdat ik denk dat het niet zo gezond is. Vet rond je organen of zoiets. Ik doe het daarom nu anders. Ik eet anders. Koolhydraatarm. En ik doe aan Intermittent fasting. Een andere benadering, maar dat voert te ver hier. Tijdens een les heb ik het er soms over.
Dus buikspieroefeningen? Alleen als ze bijdragen aan alignment en iets kunnen toevoegen. Er alert op blijven dat ik niet steeds uit gewoonte mijn navel intrek. Dat is veel belangrijker.
Mocht je geïnteresseerd zijn om nog iets te lezen over de mythe van ‘corestrength’ dan hieronder een interessant artikel, geschreven door Joan Arnold, Alexandertechniek en yogalerares, helaas te vroeg overleden. Maar dit legt heel goed uit wat ik bedoel, volgens mij.
https://www.gaia.com/article/redefining-core#sthash.UCWpoxFH.dpuf
Reactie plaatsen
Reacties