Mijn vriendin, grootste fan en degene die van het begin af aan mijn yogalessen overnam als ik ziek was of op vakantie, is niet meer. Ze is verdwenen. Overleden. Ik schreef dit verhaal voor haar. Ze krijgt een ereplaats op mijn website. Een oude foto van ons hierboven.
Er was eens een prinsesje met kleine ronde bolle wangetjes en een ondeugende lach. Zij woonde helemaal alleen in een kasteel heel hoog in de bergen. Het prinsesje hield niet van onzin, van teveel vertoon en zweverige praat. Vaak zat ze voor het raam naar de wolken in de hemel te kijken. Op een dag landde er een vogel op de vensterbank. De vogel gluurde naar binnen en tikte op het raam. Het was de yoga- vogel.
De vogel stak haar snavel heel voorzichtig door een kier van het raam, want ze kon er niet in. En zong een lied. Dat ging ongeveer zo. “Ik ben de yoga-vogel. Doe maar gewoon. Alles is onzin, alles heeft zin. Kom op mijn rug zitten en vlieg met me mee” riep ze.
De prinses, die het altijd heel moeilijk vond om nee te zeggen, weigerde eerst beleefd, want het leek haar allemaal onzin, zo’n vogel die praatte. En dan ook nog een yoga-vogel, hoe bedenk je het! Maar de vogel was halsstarrig en ging niet weg. Dagenlang gluurde ze naar binnen met haar glinsterende kraaloogjes. En s’nachts tikte ze soms urenlang met haar scherpe snavel op het raam, zodat de prinses niet kon slapen. Totdat ze er genoeg van had en opstond om het raam open te doen.
Tot haar verbazing bevond ze zich opeens op de rug van de vogel. Al snel vloog ze over daken, en bossen en bergen. Wat een avontuur was dit. De prinses wist niet dat dit kon. Zij riep af en toe haar wilde zus om mee te komen. Die vond het leuk om een paar keer mee te vliegen, maar was meestal te druk met andere dingen. Ook de andere familieleden gingen wel eens mee en vooral de kinderen waren blij met de avonturen van hun gekke tante prinses.
Op een dag landden ze in een warm land. Daar zat een vriendelijke man lachend in een pan te roeren. Eén blik op de prinses was voldoende voor hem. Hij begon enthousiast naar haar te zwaaien. Hij danste naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen, want zij was de mooiste en liefste prinses die hij ooit gezien had. “Ik ga lekker voor je koken!” riep hij steeds. Het prinsesje protesteerde voor de vorm nog een paar dagen. Ze vond het ook veel te heet in het warme land en wilde zo snel mogelijk weer weg. Hij wilde met haar mee. En natuurlijk kon ze geen nee zeggen. Gezamenlijk vlogen ze verder door de wereld en hadden een heerlijke tijd.
De yoga-vogel werd erg belangrijk voor het prinsesje met de bolle wangetjes. Zij leerde meer te lachen, zij leerde de zin van onzin te onderscheiden, ontdekte steeds meer en zij begreep zichzelf steeds beter. En als ze het eens een keer niet snapte, kon het haar steeds minder schelen.
Op een dag veranderde de vogel. En de prinses veranderde mee. Zij werden allebei stiller. En mooier. Zij kregen alle kleuren van de regenboog. Hun ogen die altijd al glinsterden, begonnen nu licht uit te stralen, alsof ze van goud waren. De ronde bolle wangetjes van de prinses kregen een mooie glans. De prinses en de vogel vlogen nu niet meer zo veel over de daken, de bossen en de bergen. Zij zaten nu vaker stil. Ze keken , soms vanuit het bed, naar de wolken en de hemel. En ze schreven verhalen over vroeger. Dat was ook heel fijn, vond de prinses. De vogel veranderde langzaam van een yoga-vogel in een stilte-vogel.
En dat was het begin van een heel andere reis. De reis naar binnen.
Het was geen reis zonder obstakels. De lieve prinses met de ronde bolle wangetjes en de ondeugende lach heeft veel moeten overwinnen. Zij was sterk en dapper. En af en toe ook heel erg bang. Net als wij allemaal.
Maar zij kon het. Zij verliet het lichaam dat ze niet meer nodig had. En ik denk dat de stilte-vogel aan haar zijde was toen zij haar laatste reis maakte. Daar ga ik vanuit.
Nu heeft de prinses geen lichaam meer, het is weg “dat lichaam dat helemaal niks verkeerd heeft gedaan”, zoals ze zelf zei. Dat vond ik zo mooi.
___________________________________________________________________________________________________________________________________
Ze was zo heel erg dankbaar voor alle lessen die ze van mij heeft gehad, zei ze. Ze was een dankbaar mens.
Nou, lieve grappige prinses Pien, het is vandaag mijn beurt om dankbaar te zijn voor alle lessen die je mij hebt geleerd. Dank je wel.
Van nu af aan ben jij míjn stilte-vogel.
En in de stilte zal ik luisteren naar jouw stem die zegt: “De meeste zorgen maak je zelf in je hoofd. Ik doe dat ook en wordt net zo gek van mezelf als ieder ander. Maar ik bedenk me altijd, dat als ik mezelf gek kan maken, dat ik dat dan ook zelf weer ongedaan kan maken.”
Yes you can!!!!
Namascray
The crazy in me greets the crazy in you
Reactie plaatsen
Reacties